21-06-2017

Wedstrijdverslag - Rally van Wervik - Brecht Lievens

Na een lange dag van verkenning, documenten –en technische controle was het eindelijk zover. De 43ste rally van Wervik kon van start gaan. Brecht en Ik waren gezond nerveus maar waren vooral nieuwsgierig naar de nieuwe wagen. Een BMW M3 met boven de 300 pk dat is natuurlijk heel wat anders dan de Opel Manta B die we gewoon waren. We zagen het alle twee zitten, vooral omdat de wagen geen rare kuren had qua starten en ontsteking. Brecht nog met het ongeluk van vorig jaar in het achterhoofd vroeg zich vooral of wat de remmen zouden doen.

Het was zover. Na nog wat overleg, gecontroleerd en succes wensen reden we richting podium.  Ik kreeg het controleboekje en een mooie deerne met de Belgische vlag zei ons dat we mochten vertrekken. Op weg naar de eerste kp testte Brecht nog eens de remmen en warmde de banden. 

De eerste ronde kp Geluwe kon beginnen,  alle twee nog steeds nieuwsgierig naar hoe de wagen zou aanvoelen ging de vlag naar boven en schoot de wagen uit zijn start blokken.  Ik was alleszins onder de indruk,  het is geen straaljager had ik als eerste indruk maar potverdikke het ging wel vooruit. Na de eerste lange rechtse bocht over de brug had Brecht een raar gevoel, hij vertelde mij dat de wagen precies niet echt baanvast was.  En tijdens een snelle passage door een links – rechts situatie kreeg de achterkant van de wagen een schok naar boven waardoor Brecht het vertrouwen in de wagen verloren was.  Ikzelf als co-piloot wou hem nog niet teveel pushen omdat dit de eerste keer was dat we met de nieuwe wagen reden.  Maar ook omdat ik wou dat Brecht eerst zijn vertrouwen terug won.  Dus na het rijden van de eerste kp was het hier een daar vraagtekens.  Is dit normaal gedrag van de wagen ja of neen? 

Aangekomen aan KP Kruiseke was er een file.  Er was volgens wat we konden opvangen van de vele mederijders een ongeluk gebeurd.  Na 20 min wachten werd de alternatief voorgesteld en reden we naar KP 3 Wervik.

Aan de start van KP 3 Wervik waren we terug gefocust na de kleine pauze aan KP Kruiseke.  We hadden er terug zin in waren klaar om erin te vliegen.  We vlogen terug uit de startblokken en gingen volle vaart naar het eerste bochtenwerk. Al bij al ware we tevreden, enkel het zweverige gedrag van de auto bleef.  Aan de finish stond de pa van Nordin die ons de raad gaf om de bandendruk te verlagen.  Dit belden we door aan de servicemannen. Aangekomen aan de service werd de bandendruk verlaagd en de bouten gecontroleerd van de achter ophanging.  Tijdens het controleren van de bouten werd een bout gevonden die los zat.  Deze bout was om het spoor te regelen en kon dus verklaren waardoor de auto zo zweefde.  De bout werd vast gezet en de rest van de wagen werd gecontroleerd.

We reden terug naar het podium wisselden van controleboekje en reden ronde 2 tegemoet.  Onderweg werden de banden en de remmen terug goed getest.  De wagen voelde inderdaad helemaal anders aan.

Ronde 4 kon van start gaan.  We stonden klaar terug met volle moed en de vlag ging omhoog.  We reden de brug over en de wagen voelde heel goed aan.  Hij had grip en daardoor steeg het vertrouwen bij Brecht. Het bochtenwerk volgde zich razendsnel op. Ik voelde en zag dat Brecht er voor 100 % en dus begon ik hem wat te motiveren.  Het ging supergoed.  Een zeer vlotte passage door KP 4 zorgde er voor dat we een heel pak seconden van de vorige tijd hadden afgedaan.

Bij ronde 5 KP Kruiseke konden we gewoon van start gaan.  Het ritme van de vorige KP zat er nog in en dus gingen Brecht en ik er volledig voor.  Ook deze KP reden we zeer goed. We hadden vooral een spannend momentje toen we door het stuk onverhard reden en de wagen plots wat heen en weer gleed.  Maar Brecht zijn stuurmanskunsten hield ons op de weg of beter gezegd op het gladde grave.  Aangekomen aan de finish stonden we alletwee in het zweet en dat was niet enkel doordat het een warme zomerdag was.  Het enigste wat ons opgevallen was, is dat er deze keer trillingen te voelen waren in de achteras.  Dit enkel onder bepaalde omstandigheden dus maakten we ons er niet druk in. 

Ondertussen zagen we ook het deelnemerveld kleiner worden, het was niet enkel warm voor ons maar vele rallywagens hadden er ook last van.  De 2 voor ons startende deelnemende teams waren ook al  buiten strijd door mechanische pech. Gelukkig hield onze wagen het vol.

Ronde 6 KP Wervik hadden we al wat onder de knie en wisten we waar de gevaarlijke situaties waren.   We vlogen vooruit en deden ook deze keer beter dan de eerste passage.  Zelfs met het uit de kant gaan voor een opdringerige Engelsman in een Franse wagen die in ons achterwerk zat te duwen.  De trillingen waren er nog steeds en de wagen begong precies terug te zweven. Ik had op de rechte passages eens de snelheid en het stuur in de gaten gehouden en  inderdaad we zaten aan 160km/h en ik zag  dat het stuur continu lichtjes naar links en rechts ging.  Daardoor was het vertrouwen terug wat weg.

We melden de trillingen en het zweverige weggedrag aan het service team en al snel werd alles gecontroleerd.  Terug werd een losse bout gevonden. Deze werd aangetrokken.  Voor de rest werd er niks anders gevonden dat zou kunnen leiden tot het zweven of de trillingen.

Onderweg naar KP7 bleven de trillingen.  We legden dit naast ons neer en waren meer nieuwsgierig of de wegligging terug goed was.  KP 7 Geluwe reden we terug heel vlot.  Naast wat touwgetrek met de versnellingsbak liep alles vlot.  Maar we waren er niet meer zo gerust in. De trilling werden erger en erger.

We stonden aan de start van KP 8 Kruiseke, er werd flink overlegd wat de trilling konden zijn.  Maar vooral door wat ze veroorzaakt werden.  We reden ons tempo zonder al teveel risico’s te nemen.  We voelden dat er iets niet juist was met de wagen.

Aan de start van KP 9 Wervik werden de trillingen nog erger.  We reden door maar voelden ons niet op ons gemak.  De wagen had er wel nog zin in maar de wegligging ging achteruit.  Zo gingen we dan ook onderuit tijdens een rappe zeer oneffen links – rechtse situatie.  De wagen schoof naar links ik dacht ‘’het wordt de links dijk’’, dan ging de wagen naar rechts waar jammer genoeg ook een dijk was.  Toen nam Brecht de beslissing en draaide de wagen 180 graden maar we bleven doorschuiven tot we net voor een duiker stil stonden. Wonder boven wonder stonden we nog steeds op de weg want breed was hij niet.  Brecht herpakte zich vliegensvlug en na wat over en weer gemanoeuvreer reden we weer door.  Aangekomen aan de finish waren we nog aan het na zweten van ons slippertje.  Er was duidelijk iets mis. 

Tijdens de service werd alles nog eens bekeken, en jammer genoeg was de draad van 2 bouten volledig uitgesleten. Deze 2 bouten waren om de differentieel op zijn plaats te houden.  Doordat dit moeilijk terplaatse te repareren was hebben we dan besloten om te stoppen.  Ook was het te veraderlijk om nog te rijden, de achterkant van de wagen zocht teveel zijn eigen wag.

Naast de mechanische pech waren we toch tevreden.  We hadden wat wedstijdritme opgedaan, en de nieuwe wagen kunnen testen. Uiteindelijk is het vergeleken met de Manta die zeker geen slechte wagen was een luxe om met deze wagen te rijden.  We kunnen er vol op vertrouwen dat de wagen elektrische ons nooit in de steek zal laten. Ook is het gewoon aangenamer omdat er meer plaats is en alles dicht bij de hand is.  Na wat verbeter en reparatiewerk ben ik ervan overtuigd dat dit een uitstekende auto zal worden.  Dus hou de volgende rally’s maar in de gaten want het zou kunnen dat hij af en toe eens uitblinkt op de rest. 

Onze volgende rally is de TBR Rally op zondag 9 juni. Waar dat Brecht Lievens en Benny Vanhaelewyn van start gaan.

Trefwoorden

Klik op een van volgende trefwoorden om alle artikelen te lezen : Rally van Wervik , Brecht Lievens